Når ein skal høvle lange emne som er festa framme i framtanga på høvelbenken så er det litt ulike løysingar for å støtte opp emnet i bakkant slik at det ikkje sig ned medan ein arbeider. Høvelbenken frå Skrautvål i Valdres har ei menge hol i understellet som ein kan sette pinnar i for å støtte under emne. Tilsvarande er det med høvelbenken i Vasaskipet som har hol som kan nyttast til anten pinnar eller til kjellingfot. Meir vanleg er lause støtter som har høgd omlag som høvelbenken og som står på golvet ved sidan av benken og har enten ein kloss som er regulerbar, eller mange små «hyller» i ulike høgder. Slike vert gjerne kalla snikkardreng, hjelpesmann eller hjelpegut. For ei tid sida fekk eg tilsendt bilete av ein fin utgåve av sorten frå Solfrid Vestli i Bergbygda i Ekne i Levanger kommune. Bileta viser ein snikkardreng med innskore årstal 1850 og dato 28. november. Den har dei siste åra stått på stabburet på garden. Alle bileta er det Solfrid som har teke.
Det er ein forseggjort og fin snikkardreng som sikkert har vore brukt på garden. Ei med veldig lik utforming er å sjå på intarsiaarbeidet på Snidkernes laugslade, laden til snikkarlauget i Trondheim, som var snikra i 1745. Laden var snikra av Heinrich Kühnemann som var snikkarmeister i Trondheim på den tida. Det viser at modellen av snikkardrengen var vanleg alt på midten av 1700-talet. Også på Skoklosters slott finnast det ein snikkardreng av same type.
Høvelbenk 